این جوانی، همچو مرغی   پرکشید

 من  نفهمیدم جوانی که گذشت              آن بهار  زندگانی  کی  گذشت

   من نفهمیدم که این ایام خوش               کی پدید آمد، نهانی کی گذشت

گاه مست و گاه در رنج و تعب                    مابقی را تو ندانی کی گذشت

چون  بهار  آید  رود  آید  شتا                   این زمان  ناگهانی  کی گذشت

سارق است پیک اجل ای بس عجب           حاصل این گلفشانی کی گذشت

این همه زحمت کشیدی ای فلان            دیگران گویند فلانی کی گذشت

میشود خاک و غبار این چشم ناز          لحظه های خوش گمانی کی گذشت

شد  تبه   افروزیا  عمر  عزیز                  روزهای خوش خوشانی کی گذشت

 


فروزی = تخلص شاعر

 

شعر از: اصغر نوروزی آهندانی