مشتی علیگل که بود

مقدمه

ویکی‌پدیا (به انگلیسی: Wikipedia) یک دانشنامه اینترنتی چندزبانه با محتویات آزاد است که با همکاری افراد داوطلب نوشته می‌شود و مقالات آن می‌تواند توسط هر کسی که به اینترنت دسترسی دارد ویرایش گردد. نام ویکی‌پدیا واژه‌ای ترکیبی است که از واژه‌های ویکی (وب‌گاه مشارکتی) و انسیکلوپدیا (دانشنامه) گرفته شده‌است. میزبان‌های اینترنتی اصلی این وب‌گاه در شهر تامپای فلوریدا هستند. همچنین میزبان‌های اضافی دیگری هم در شهرهای آمستردام و سئول به این وب‌گاه یاری می‌رسانند.[۴]

ویکی پدیای انگلیسی در تاریخ ۲۵ دی ۱۳۷۹ به صورت مکملی برای دانشنامهٔ تخصصی نوپدیا نوشته شد. هم اکنون پروژه ویکی پدیا توسط بنیاد غیر انتفاعی ویکی‌مدیا پشتیبانی می‌شود. [۴] مدخل‌های ویکی‌پدیا طبق مدخل‌های سالنامه‌ها، فرهنگ‌های جغرافیایی و رخدادهای روز هستند. هدف آن آفرینش و انتشار جهانی یک دانشنامهٔ رایگان به تمامی زبان‌های زنده دنیاست.

ویکی‌پدیا از پایان آوریل ۲۰۰۷ تاکنون، یکی از ۱۰ وب‌گاه برتر جهان از لحاظ شمار بازدیدکنندگان است که بیش از نیمی از بازدیدها به ویکی پدیای انگلیسی مربوط می‌شود. [۵] و تا این تاریخ تقریباً دارای ۲۲۶۰۶۷۱۳ صفحه‌است که از این تعداد ۷۱۸۸۷۳۷ مقاله می‌باشد. بیش از ۱۷۶۱۵۵۹ عدد از آنها به زبان انگلیسی، بیش از ۵۵۷۳۷۱ عدد به زبان آلمانی، بیش از ۴۸۳۲۴۵ عدد به زبان فرانسوی و بیش از ۳۷۳۲۴۶ به زبان لهستانی تعلق دارند. تعداد کل کاربران ثبت‌نام شده نیز تقریباً معادل ۷۰۷۲۵۷۳ نفر است که از میان آنها، ۳۶۲۲ نفر مدیر هستند. تا پایان آوریل ۲۰۰۷ از تعداد ۲۵۱ ویرایش زبانی ویکی‌پدیا، تعداد ۱۹۰ تای آنها بیش از ۱۰ مقاله دارد. ۱۰ ویکی‌پدیایی که بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ مقاله دارند به ترتیب عبارت‌اند از: انگلیسی، آلمانی، فرانسوی، لهستانی، ژاپنی، هلندی، ایتالیایی، پرتغالی، اسپانیایی و سوئدی . [۶] ویکی‌پدیا  در برگیرندهٔ بيش از۱۹۰ زبان با بیش از ده مقاله بوده‌است. به طور کلی ویکی‌پدیا دارای ۲۵۱ گونه زبان ملل دنیا و بیش از ۷ میلیون مقاله‌است.[۶]

ویکی‌پدیاهای موجود به زبان‌های خانوادهٔ زبان‌های ایرانی از این قرارند:

 

نسخه‌های ویکی‌پدیا به زبان‌ها و گویش‌های ایرانی

فارسی | فارسی تاجیکی | کردی | پشتو | زازاکی | گیلکی | مازندرانی | آسی

 

و اما هدف از مقدمه ي بالا:

شايد برایه صدمین بار بود که نام آهندان را در گوگل (موتور جستجو در اینترنت) جستجو می کردم. ولی در هیچ کدام از موارد قبل به این شکل متعجب نشده بودم. در اولین سطر از جستجو نام سایتی به نام ویکی پدیا دیده می شد (دفعات قبل همیشه در اولین سطر نام وبلاگ خبرهایی از آهندان بود ) که برایم خیلی جالب بود که یک سایتی درمورد آهندان نوشته باشد. خیلی کنجکاو بودم که چه نوشته است وارد سایت شدم و فقط به این جمله برخورد کردم:

"آهندان نام دهستانی است در بخش مرکزی شهرستان لاهیجان در استان گیلان ایران. مشت علیگل نوروزی آهندانی از بزرگان عالمان و مشاهیر آهندان بوده است وی فرزند اینک اهندانی بود "

نمی دانم چه کسی این جمله را نوشته است ولی یک چیز برایم سوال بود که مشت علی گل چه شخصیتی بود که در این دهستان  تنها از او نوشته اند و او را با عنوان عالم یاد کرده اند. یک چیزهایی از دور و اطراف شنیده بودم ولی کافی نبود به همین خاطر به سراغ یکی از نوادگان او رفته و از ایشان تقاظای همکاری کرده و ایشان نیز پذیرفتند:

جملات زیر نوشته هایی از آقای احمد نوروزی در مورد پدربزگ خودشان مشت علی گل نوروزی می باشد:

"معمولا در هر روستا یا قصبه یک یا چند خانواده نسل اندر نسل در آن روستا مقیم بودند که ریشه در تاریخ آن دیار دارد.

سه عامل باعث می شود که جمعیت روستا ها زیاد شود یکی توسط فرزندان آنها و دیگری توسط خویشاوندی و سومی توسط مالکان که روستاهای دیگر رعیت را برای آباد کردن زمینهای خودشان کوچ می دادند .

در روستای آهندان یکی از خانواده هایی که در تاریخ این دیار نقش داشته اجداد علی گل نوروزی می باشد که جدول زیر شجره خانواده آنهاست.

 

 نوروز علی     سمس حسن       پنجعلی          کوچعلی        علیگل

 

در میان آنها پنجعلی پهلوان ارزنده ای بود که از آن نقل شده است که روزی پهلوانی از خطه مازندران برای مبارزه با او در میدان کشتی به روستای آهندان سفر کرده بود به خانه پنجعلی رسید احوال او را گرفت. همسرش گفت که به سر مزرعه رفته است بی آبی بیداد می کرد . مسافر خسته بود ، بالشی خواست که در چینه خزانه برنچ (کندوج)  استراحت کند. به خواب رفت ، پنجعلی از مزرعه برگشته بود دید مردی قوی هیکل در حال استراحت خور و پوف او به آسمان می رود . همسرش گفت خسته است از راه دوری آمده است . آمده است تا عمر قهرمانی و یکه تازی تو را خاتمه بدهد. خود را آماده کن ، در استان ببر خیز مازندران حریف ندارد . پنجعلی نگاهی به همسرش کرد و گفت خیلی ها  آمده بودند و نتوانستند این هم یکی دیگر از آنهاست. کلاه او را بر داشت در زیر چوب افقی (کندوج) که همه بار و سنگینی کندوج روی آن بود گذاشت . گفت بیدار شد بگو پنجعلی آمده بود کلاه تو را زیر این چوب گذاشته تا تو برداری.

پهلوان هرچه سعی کرد نتوانست کلاه را بردارد . پس از نوشیدن یک فنجان چای داغ گفت من حریف پنجعلی نمی شوم. راه مازندران را پیش گرفت و پشت سر خود را نگاه نکرد و رفت.

 

 

(احمد نوروزی به همراه پدر بزرگ خود مشتی علیگل نوروزی)

 

علیگل نوروزی مردی با سواد بود و علاقه عجیبی به اهل بیت و پیامبر داشت و مقید به آنها بود. در دوران جوانی یکی از مداحان با اخلاص امام حسین (ع) بود و بارها دیدیم که  هرگاه نام امام حسین (ع) را می شنید گریه می کرد . او در زندگی سختیهای زیادی کشیده بود . همسر اولش که از اهالی گورندان به نام فاطمه مرادی بود در سن جوانی دارفانی را با داشتن 5 فرزند وداع کرد و همسر دومش هم اهل روستای بوجائیه بود که از او هم 5 فرزند که مجموعا 10 فرزند داشت. شغل اولش کشاورزی بود. شغل دومش قصابی و چای پزی بود که در زمانم ارباب رعیتی چندین بار مغازه اش را خراب کرده بودند .وی همچنین عضو دوره  اول خانه انصاف بود. بالاخره در ساعت 6 صبح روز سزدهم خرداد 1367 (ه.ش) و مطابق با هیجدهم شوال 1408 (ه.ق) آفتاب عمرش غروب کرد و او را با تشریفاتی به دارالسلام آهندان در قطعه دوم به خاک سپردند. روحش شاد و یادش گرامی. "

مشت علیگل از نگاه حاج علی مرتضی ابراهیم پور :

انسانی با ایمان و مومن  که دارای سواد آخوندی بود در عین حال یکی از مرثیه خوانان مسجد ما بود و در حدود 30 سال با ما هم دکان بود که از او بسیار راضی بوده و هیچ گله ای از او نداشته ام.

مشت علیگل از نگاه حاج گلعلی اسماعیل زاده :

انسانی بسیار خوب و کارگشا و سبب سرگیری عروسی بود .حرفه اش دکان داری بود که  قصابی و چایی پزی (قهوه خانه) داشت. دعاگر هم بود و در این رابطه بسیار شوخ  هم بود که یک بار یک نفر از او طلب دعاکرد و گفت:" خدا تی پیر بیامرزی یته دعا امره بکن" مشت علیگل در جواب گفت : "می پیر خدا بیامرزی نداره ما پول هدین". وبی ادبی است در اینجا بیان کنم:در سال 1326 من ازدواج کردم مشت علیگل دوبار با پای پیاده به خانه ی عروس  در كوره بر (خليل) رفته تا اسباب سرگیری ازدواج اینجانب باشد.در کل انسانی کارگشا و (کاربین)و خیر ودر کنار این مسائل مداح اهل بیت هم بود.و در آخر خدا همه رفتگان را بیامرزد.